مسلما همه انسانها دوست دارند به موفقیت برسند، به ثروت و سلامتی دست یابند، رابطه خوب را تجربه کنند و …
اما چرا فقط تعداد معدودی موفق می شوند؟! دلیل آن، این است که اکثر مردم فکر می کنند که راه موفقیت، راه سخت و دشواری است و برای دستیابی به موفقیت، باید سختی های زیادی را تحمل کنند و به دلیل همین باورها، حتی آن میزان تلاشی را هم که از عهده آنها برمی آید را انجام نمی دهند. آنها حاضرند شرایط سخت زندگی اکنون خود را ، بی پولی را، رابطه بد و آدمهای نامناسب اطرافشان را تحمل کنند ولی حاضر نیستند یک دوره کوتاه، چالش ها، مشکلات و مسائل زندگی را تحمل کنند و یک مدتی را بر روی هدفشان تمرکز کنند، بهای موفقیت را بپردازند و به موفقیت دست یابند.

قانون موفقیت این چنین است که در ابتدا باید بهای موفقیت را بپردازید و با شجاعت در مسیر موفقیت گام بردارید تا به شما پاداش داده شود.

درصورتیکه اگر بخواهید در محدوده امن خود زندگی کنید، دنبال یک مسیر تضمینی باشید و یا راضی به یک مقدار محدود باشید، هیچ گاه بیشتر از آن مقدار، نه تلاش می کنید و نه بدست می آورید.

اگر خواستار رشد بی نهایت هستید، باید بدانید در مسیر موفقیت احتمال اینکه به چالش کشیده شوید و به مشکل برخورد کنید، هست و این را هم باید بدانید که هرچه جلوتر بروید، در ازاء پرداخت های بیشتر، دستمزد بیشتری دریافت می کنید.

هزینه هایی که در این مسیر پرداخت می کنید، می تواند صرف کردن وقت، خرج کردن پول، از دست دادن نزدیک ترین افراد زندگی تان به مدت زمان محدود، شروع روابط جدید با افراد جدید، درگیری های ذهنی و … باشد.

بیشترین باوری که در ذهن انسانها درباره موفقیت وجود دارد ، این است که هنوز قدم اول را بر نداشتند، می خواهند انتهای مسیر را ببینند و بدانند که در طول مسیر، چه اتفاقاتی برایشان رخ می دهد. و به دلیل همین سوالات ذهنی، نمی توانند حرکت کنند و کسی که حاضر نباشد ، قبل از اینکه نشانه ای از موفقیت ببیند، حرکت کند، معمولا پاداش نمی گیرد و رشد نمی کند.

آدمها به میزان شجاعتشان، ریسک پذیری شان، و در یک کلام به اندازه اعتمادشان به خدا، حرکت می کنند و پاداش می گیرند. آدمهایی که به خدا اعتقاد و اعتماد دارند، براین باورند که وقتی در مسیری گام برمی دارند، آرام آرام راه برایشان باز می شود و به دنبال این نیستند که بدانند انتهای مسیر به کجا می رسد و در طول مسیر چه اتفاقاتی برایشان رخ می دهد. و حتی اگر در طول مسیر به مشکلی برخورد کنند یا برای آن مشکل ، راهی پیدا می کنند و یا راهی می سازند.

آدمهای موفق و نا موفق هردو در مسیر خود، به مشکل برمی خورند، اما تفاوت آنها در این است که آدمهای موفق، مسائلشان را حل می کنند و خود را رشد می دهند، اما دسته ناموفق، پشت اولین مساله می مانند و دیگر حرکت نمی کنند، حتی گاهی به پشت سرشان نگاه می کنند که ببینند تا کجا می توانند عقب نشینی کنند و به جلو رفتن فکر نمی کنند، زیرا به همان مقداری که بدست آورده اند، قانع هستند و دائم در حال بهانه تراشی و تجزیه و تحلیل های عقلانی هستند.
بهانه های آنها معمولا چنین است که من سنم از این حرفها گذشته، سواد کافی را ندارم، بچه روستا هستم، فقیر هستم، برای موفقیت نیاز به تلاش زیاد و صرف هزینه زیاد دارم و ….

همان گونه که خداوند به هرکسی در این دنیا اثر انگشت، چهره، رفتار مختص به خودش را داده است، به هر فردی یک شایستگی خاص با عنوان استعداد داده که با کشف و آگاهی از آن استعداد و توکل به خدا و پرداخت هزینه ها، می تواند به موفقیت برسد.

نکته دوم در قانون موفقیت، این است که وقتی می خواهید چیزی را بدست آورید، باید از چیزی که هم اکنون در اختیار دارید، بگذرید و این همان پرداخت بهای موفقیت است. و اگر حاضر نباشید( به دلیل باورهای محدود کننده ) این کار را بکنید،پس پاداشی از سمت جهان دریافت نمی کنید.
جهان به انسانهای با ایمان و شجاع پاداش می دهد. افرادی که می ترسند و یا نگران هستند، یعنی بی ایمانند و جهان به انسانهای بی ایمان پاداش نمی دهد.

باید بدانید برای اینکه خوب زندگی کنید، باید هزینه آن را بپردازید. و این هزینه ها این است که مثل قبل فکر نکنید، مثل بقیه آدمها (حتی اگر اکثریت باشند) رفتار نکنید، حرف ها و شنیده های گذشته را که تبدیل به باور شما شده اند را دور بریزید و باورهای جدید نامحدود را جایگزین آن کنید، برخی آدمهای زندگی تان را حذف کنید و آدمهای جدید متناسب با هدفتان را جایگزین آنها کنید، وقت صرف کنید، اطلاعات جدید کسب کنید، هزینه کنید و …
و پرداخت این هزینه ها یک سرمایه ‌گذاری است که هر فردی برای خودش انجام می دهد تا رشد کند، به موفقیت و به هدف دلخواه خود برسد.